برای زنان سرتاسر جهان، میل جنسی پایین شایع ترین مشکل جنسی گزارش شده است. نقش تستوسترون و هورمون درمانی (HT) مورد مطالعه قرار گرفته است، اما نتایج مؤید دیگری یا قطعی نبوده است.

محققان دلیل عدم تشابه این نتایج را بررسی کرده اند. این بررسی به تدوین پرسشنامه های معتبر و کاربرد طیف نگاری جرمی برای آنالیز استروئید ها منجر شد.

از آن جا که اندازه گیری مقدار تستوسترون بافت زنده دشوار است، برخی کارشناسان معتقدند که سطوح سنجش اندروسترون گلوکورونید (ADT-G) احتمالاً روش دقیق تری برای ارزیابی آندروژن های بافت زنده است.

هم چنین آنزیم هیدروکسی استروئید دهیدروژناز بتا 17 نیز که ممکن است در سطوح آندروژن زن ها نیز مؤثر باشد مورد بررسی قرار گرفت. در هر حال این آنزیم تابحال در مورد میل جنسی زنان مورد مطالعه قرار نگرفته است.

در این مطالعه، محققان این مورد را بررسی نمودند که آیا سطوح گردشی آندروژن ها (مانند ADT-G) و فعالیت هیدروکسی استروئید دهیدروژناز بتا 17 با میل جنسی در زنان به طور کلی یا در مراحل خاصی از زندگی همبستگی دارد یا خیر.

اهداف

این مطالعه چهار هدف داشت:

·ارزیابی همبستگی احتمالی بین آندروژن و میل جنسی در زنان سالم، با در نظر گرفتن مصرف داروهای هورمونی ضدبارداری (HC) و درمان هورمونی یائسگی.

·بررسی فرضیه همبستگی بالاتر سطوح ADT-G با میل جنسی نسبت به سطح آندروژن گردشی.

·«بررسی همبستگی میل جنسی و نسبت بین آندرواستندیون و تستوسترون کل جهت برآورد فعالیت هیدروکسی استروئید دهیدروژناز بتا 17به عنوان شاخص سرعت تبدیل آندرواستندیون به تستوسترون.»

·«سنجش تغییرات مربوط به سن در سطوح هورمونی و میل جنسی در زنان یائسه و غیریائسه بدون مصرف مرتب HC یا HT.»

روش ها

شرکت کنندگان

پانصد و شصت زن 19 تا 65 سال  در مطالعه حضور داشتند. آن ها به سه گروه سنی تقسیم شدند: 19-24 سال، 25-44 سال و 45-65 سال. گروه ها به نحوی شکل گرفتند که مححقان بتوانند همبستگی آندروژن و میل جنسی را در مراحل مختلف زندگی ارزیابی نمایند.

شرکت کنندگان نیز بسته به وضعیت یائسگی گروه بندی شدند. زنان غیریائسه با زنان یائسه در یک گروه قرار گرفتند.

طرح

این مطالعه دارای طرح مقطعی بود. داده ها از آوریل 2009 تا نوامبر 2010 جمع آوری شد. این فرآیند با چرخه های قاعدگی زنان هماهنگ شد. برای پایایی، داده ها بین ساعت 3 تا 6 بعد از ظهر جمع آوری شد.

قد، وزن، دور سینه، باسن و کمر زنان اندازه گیری شد. فشار خون نیز گرفته شد. از هر زن نمونه خون گرفته شد. همگی شاخص کارکرد جنسی (FSFI) را تکمیل نمودند. به سؤالات جمعیت شناسی نیز پاسخ داده شد.

اندازه گیری های اصلی نتیجه

اندازه گیری های نتیجه زیر به کار رفت:

حیطه میل جنسی  FSFI بر اساس تجارب زن از چهار هفته پیش. زنانی که در این حیطه نمره 5 یا کمتر می گیرند برای اختلال کم کاری میل جنسی «ریسک بالا» در نظر گرفته می شوند.	میل جنسی
کروماتوگرافي مايع (LC)– طیف‌سنجی جرمی	آنالیز های استروئید
به معنی سرعت تبدیل از آندرواستندیون به تستوسترون است. نسبت بین سطح آندرواستندیون به تستوسترون کل را در خون برآورد می کند.	فعالیت هیدروکسی استروئید دهیدروژناز بتا 17

نتایج

میانگین سنی زنان 36.4 سال بود. حدود 78% از زنان غیریائسه بودند. حدود 40% داروهای ضدبارداری هورمونی مصرف می کردند. درمان هورمونی یائسگی توسط 4.5% از زنان استفاده می شد.

برای کل جمعیت، بعد از تطبیق سنی همبستگی معناداری از لحاظ آماری بین میل جنسی و تستوسترون آزاد و آندرواستندیون وجود داشت.

برای زنان 19 تا 24 ساله، تستوسترون کل و آزاد با میل جنسی همبستگی مثبت داشت.

در زنان 25-44 ساله، نسبت تستوسترون کل با میل جنسی همبستگی مثبت داشت.

در هر سه گروه سنی ADT-G با میل جنسی همبستگی نداشت. برای زنانی که به طور منظم HC مصرف نمی کردند:

همبستگی های مثبتی بین میل جنسی و تستوسترون کل، تستوسترون آزاد، آندرواستندیون و DHEAS در زنان 25-44 سال وجود داشت.
در زنان 45-65 سال،نسبت آندرواستندیون به تستوسترون کل با میل جنسی همبستگی مثبت داشت.
برای زنان 19-24 ساله و زنانی که به طور منظم HC مصرف می کردند، آندروژن ها و ADT-G با سطح میل جنسی همبستگی معنادار نداشتند.

در زنان غیریائسه که که به طور منظم HC مصرف نمی کردند، سطوح کل و آزاد تستوسترون، آندرواستندیون و DHEAS با افزایش سن کاهش داشت.

در زنان یائسه کاهش مرتبط با سن نسبت DHEAS و آندرواستندیون به تستوسترون کل مشاهده نشد.

سطوح ADT-G در زنان یائسه یا غیریائسه با سن همبستگی نداشت.

هم چنین میل جنسی در زنان یائسه و غیریائسه با افزایش سن به طور معناداری کاهش داشت.

بحث

بر اساس اطلاعات در دسترس، این مطالعه «اولین مطالعه ای بود که بین سطوح آندروژنهای سرمی و میل جنسی همبستگی بالایی را نشان می داد.»

همبستگی هایی که در این مطالعه مشاهده شد این فرضیه را تأیید می کند که کارکرد جنسی زن می تواند تحت تأثیر سطوح تستوسترون پیش ساز قرار گیرد.

در میان زنان این مطالعه، همبستگی بین آندروژن های گردشی و میل جنسی در زنان 25-44 دارای معناداری بیشتری بود.

محققان اشاره کردند که یافته هایشان «می تواند مؤید این واقعیت باشد که بسیاری از عوامل دیگر در عملکرد جنسی زنان اهمیت دارد.» این مثال ها شامل از دست دادن شریک جنسی، بیماری، کژکاری جنسی شریک جنسی، یائسگی یا مشکلات مربوط به درد جنسی، روان سازی یا آنورگاسمی می باشد.

در هر حال، در زنان میانسالی که روابط پایدارتری دارند، ممکن است عوامل بیولوژیکی نقش قوی تری را در میل جنسی شان ایفا نمایند.

محققان همبستگی معناداری بین ADT-G و میل جنسی نیافتند. «این یافته نمی تواند با این وقعیت که ADT-G به طور اولیه سطح DHEAS را نشان می دهد و بیوسنتز کل آندروژن را کم برآورد می کند، توضیح دهد.

آن ها اضافه کردند: «بنابراین، بر اساس نتایج فعلی و پیشین، نمی توان نتیجه گرفت ADT-G نسبت به اندازه گیری آندروژن های گردشی نشانگر زیستی بهتری از ارتباط بین آندروژن و میل جنسی است.»

آن ها هم چنین اشاره کردند که نسبت آندرواستندیون به تستوسترون کل با میل جنسی زنان در زنانی که به طور منظم HC یا HT مصرف می کنندمرتبط است. این امر نشان می دهد که سرعت تبدیل آندرواستندیون به تستوسترون اهمیت دارد.»

احتمال دارد آنزیم هیدروکسی استروئید دهیدروژناز بتا 17 بر پتانسیل آندروژن ها اثر بگذارد. می توان در پژوهش های آینده به این مورد پرداخت.

نقاط قوت و محدودیت ها

طبق نظر محققان، بهترین نقطه قوت این مطالعه تعداد بالای شرکت کنندگان بود که شامل زنانی که HC یا HT مصرف داشته و نداشتند می شد. این موضوع «واقعیت بالینی را نشان می دهد.» محققان اشاره کردند استفاده از نمرات حیطه FSFI میل جنسی به آن ها این امکان را می دهد تا زنانی را که از لحاظ جنسی فعال نبودند نیز دربرگیرند.

محدودیت های ذکر شده عبارت بود از:

نمونه های این مطالعه داوطلبینی بودند که ممکن است معرف جمعیت زمینه نباشند.
به دلیل محدودیت در منابع مالی، چرخه های تخمک گذاری زنان مورد بررسی قرار نگرفت.
زنان مبتلا به افسردگی درمان نشده نیز در مطالعه حضور داشتند که ممکن است بر سطوح میل جنسی آن ها تاثیر گذاشته باشد.
سایر عوامل بیولوژیکی، اجتماعی و روانشناختی می تواند بر میل جنسی نیز اثر بگذارد.
طرح مقطعی نمی تواند این امکان را برای محقق فراهم آورد که روابط علی را دریابد.
هیچ راهی برای یادگیری این که کاهش در میل جنسی توسط افزایش سن یا تغییرات فرهنگی و هنجار ها در طول زمان رخ می دهد یا خیر وجود ندارد.
کاربردهای بالینی

محققان یک رویکرد فردی و چندرشته ای برای تشخیص و درمان میل جنسی پایین را در زنان پیشنهاد می دهند. طیف نگاری جرمی باید تنها برای تأیید بدکاری آندروژن یا نظارت بر درمان با تستوسترون به کار رود. بالینگران باید به یاد داشته باشند که سطوح آندروژن در حین چرخه های های قاعدگی زن نوسان دارد.

Sarah Wåhlin-Jacobsen, MD; Anette Tønnes Pedersen, MD, PhD; Ellids Kristensen, MD; Nanna Cassandra Læssøe, MD; Marika Lundqvist, MSc; Arieh S. Cohen, MSc, PhD; David M. Hougaardm MD, Dr.Med; and Annamaria Giraldi, MD, PhD

ONLINE: December 5, 2014 – The Journal of Sexual Medicine

DOI: 10.1111/jsm.12774

مترجمین: فهیمه موسوی پور. دکتر حسین شاره