شیوع ملال جنسیتی در طول زمان رو به افزایش بوده است. در اسپانیا، درخواست ها برای جراحی تغییر جنسیت (GRS) نیز رو به افزایش بوده است. بین سال های 2000 و 2009 بیش از 300 عمل جراحی انجام شد.

در مدیریت بیماران مبتلا به ملال جنسیتی مرد به زن بایستی ابعاد مختلفی مورد توجه قرار گیرد، که شامل تشخیص و ارزیابی، تجربه زندگی واقعی، روان درمانی، هورمون درمانی، و GRS است. هدف از GRS ایجاد بافت تناسلی پرینه است که کارکرد خوبی در دخول و ارگاسم دارد.

این مطالعه تجارب 60 بیمار که از سال 2008 تا 2013 تحت عمل جراحی پلاستیک واژن قرار داشتند را مورد بررسی قرار داد.

بیماران و روش ها

60 شرکت کننده برای مدت حداقل یک سال مورد پیگیری قرار گرفتند.

بیماران می بایست ملاک های ورود زیر را برای جراحی دارا می بودند:

·تشخیص ملال جنسیتی توسط حداقل دو متخصص سلامت روان

·سن 18 سال به بالا

·روان درمانی، همراه با دو سال تجربه زندگی واقعی به عنوان جنسیت دلخواه

·یک سال هورمون درمانی

·عدم دریافت تشخیص اختلالات مشابه

  تکنیک جراحی

برای هر بیمار تکنیک مشابهی توسط یک جراح واحد به کار برده شد:

·یک دیلاتور واژن به عنوان نقطه مرجع در حین جداسازی نئو واژینال در رکتوم جایگزین شد.

·حفره نئو واژینال به طور صاف بین رکتوم و پروستات جدا شد.

·بیضه ها مسدود و برداشته شدند.

·فلاپ آلتی پوست ایجاد شد.

·آلت جدا شد.

·حشفه جدا شد.

·حشفه برای تبدیل شدن به نئوکلیتوریس تغییر شکل داده شد تا بعد از آن در ناحیه مناسب قرار گیرد.

·مجرای ادراری بریده شد، به حالت قاشقی درآورده شد و جای گذاری گردید.

·لب های بیرونی واژن ایجاد گردید.

به طور کلی، بیماران برای حدود یک هفته در بیمارستان ماندند و کاتتر برای دو هفته باقی ماند. اتساع واژنی حدود شش روز بعد از جراحی آغاز شد و تا شش ماه ادامه یافت. درمان جایگزینی هورمونی سه هفته بعد از جراحی دوباره شروع شد.

نتایج

·سن بیماران بین 19 تا 50 سال (با میانگین سنی 28) سال بود، و میانگین دوره پیگیری 24 ماه بود.

سیزده بیمار به ترمیم های ثانویه زیبایی هم چون کوچک کردن کلیتوریس نیاز داشتند.پنج نفر تنگی مجرای ادراری داشتند و چهار نفر باز شدن زخم را تجربه نمودند. دیگر عوارض شامل هماتوم، تنگی نئوواژینال، فیستول رکتوواژینال، خونریزی سطحی، و زخم رکتال حین جراحی بودند.

عمق واژنی و حساسیت کلیتوریسی قابل پذیرش برای رسیدن به ارگاسم در همه بیماران به دست آمد. 86 شرکت کننده دخول جنسی منظم داشتند و هیچ یک از داشتن GRS احساس پشیمانی نمی کردند.

بحث و بررسی

چندین رویکرد نسبت به GRS وجود داشته است اما پنج گام اصلی نوعأ شامل موارد زیر هستند:

·برداشتن بیضه

·جداسازی آلتی

·ایجاد حفره جدید واژنی

·ترمیم مجرای ادراری زنانه و ترمیم کلیتورال

·ایجاد لب های خارجی

به علاوه، پنج نوع تکنیک برای پوشاندن نئوواژن

·کاربرد پیوندهای پوست غیر تناسلی

·پیوندهای پوست آلتی

·فلاپ های پوست آلتی، بیضه ای

·فلاپ های اسکیپ غیر تناسلی

·فلاپ های روده ای کروی

محققان مطالعه تکنیک های انتخابی را برای بهینه سازی نتایج پیشنهاد دادند.

نتیجه گیری

این رویکرد نوعی واژینوپلاستی ساده است و عوارض را کاهش می دهد و با این وجود، حتی اگر با دقت هم اجرا شود، نیاز به عمل جراحی ثانویه غیرمعمول نیست و بایستی به بیماران در مورد این نیاز آگاهی داده شود.

Mauricio Raigosa MD; Stefano Avvedimento MD; Tai Sik Yoon MD, PhD; Juan Cruz-Gimeno MD; Guillermo Rodriguez MD; and Joan Fontdevila MD, PhD

ONLINE: July 2, 2015 – The Journal of Sexual Medicine

DOI: 10.1111/jsm.12936

مترجمین: فهیمه موسوی پور- دکتر حسین شاره