چگونه مردان مبتلا به انزال زودرس زمان انزال را تجربه می کنند

زمان تأخیر انزال داخل واژن (IELT) ازلحظه دخول تا انزال را در حین رابطه جنسی اندازه گیری می کند و اغلب برای تشخیص و درمان انزال زودرس (PE) استفاده می شود.

PE معمولاً با یک IELT کوتاه، کمتر از 1 دقیقه برای PE مادام العمر یا کمتر از 3 دقیقه برای PE اکتسابی، همراه با پریشانی یا مشکل در به تاخیر انداختن انزال تعریف می شود.

مطالعه اخیر منتشر شده در مجله پزشکی جنسی، این ادراکات را روشن می کند و اهمیت همسویی انتظارات بیمار با نتایج واقع بینانه را برجسته می کند. دیدگاه‌های غیرواقعی IELT، که اغلب تحت‌تاثیر اطلاعات آنلاین یا پورنوگرافی قرار می‌گیرند، می‌توانند رضایت از درمان را کاهش دهند، به اضطراب جنسی دامن بزنند و به قطع درمان کمک کنند.

این مطالعه 466 مرد مبتلا به PE را با 126 مرد بدون PE مقایسه کرد. شرکت‌کنندگان در گروه PE توسط یک ارائه‌دهنده سلامت جنسی تشخیص داده شدند، در ابزار تشخیصی انزال زودرس (PEDT) امتیاز بالایی کسب کردند و هیچ شرایط دیگری را گزارش نکردند که بر انزال تأثیر بگذارد. مردان با شرایط روانی قابل توجه، سوء مصرف الکل، یا موانع ارتباطی از مطالعه حذف شدند. گروه کنترل شامل مردانی با زمان انزال طبیعی و نمره PEDT پایین بود. هر دو گروه پرسشنامه‌های دقیقی را در مورد سلامت جنسی خود، از جمله آزمون آیلتس خودارزیابی شده و برای مردان مبتلا به PE پرسش‌هایی درباره انتظاراتشان از درمان تکمیل کردند.

یافته ها نشان داد که مردان مبتلا به PE (میانگین سنی 28.3) به طور قابل توجهی IELT درک شده (1.6 دقیقه در مقابل 14.5 دقیقه در گروه کنترل) و رضایت از انزال کمتری داشتند. با وجود این، 59.4٪ از بیماران PE انتظار داشتند که IELT آنها از 10 دقیقه پس از درمان فراتر رود، تصوری که توسط منابع غیرواقعی مانند پورنوگرافی یا مقایسه با همتایان شکل گرفته است. متأسفانه، این انتظارات اغلب با نتایج درمان همخوانی نداشت و منجر به نارضایتی و تأثیرات منفی بر اعتماد به نفس، روابط و عملکرد جنسی مردان شد.

سن، تحصیلات، و وضعیت تاهل کمترین تأثیر را بر آیلتس مورد انتظار داشتند. با این حال، بیماران PE به احتمال زیاد مجرد و تحصیلات کمتری نسبت به همتایان خود بدون PE داشتند. علاوه بر این، آنها فعالیت جنسی کمتری را گزارش کردند (3.8 در مقابل 6.2 بار در ماه)، اغلب به دلیل چالش‌های رابطه و رفتارهای اجتنابی.

نتایج این مطالعه بر اهمیت آموزش جنسی برای پرداختن به باورهای غلط و ارتقای انتظارات درمانی واقع بینانه در میان بیماران مبتلا به PE تاکید می کند. با ارائه اطلاعات دقیق و مقابله با افسانه های فرهنگی، درمانگران سلامت جنسی می توانند رضایت بیماران و پایبندی به درمان را بهبود بخشند و در نهایت کیفیت زندگی مردان مبتلا به این بیماری را افزایش دهند.