محققان بر این باور بودند که برای زنان مبتلا به SIAD و با رضایت پایین از رابطه، افزایش برانگیختگی جنسی ممکن است با تمایل فوری کمتر به شریک جنسی مرتبط باشد، که احتمالاً به دلیل تجربیات منفی جنسی گذشته است. از سوی دیگر، در روابط رضایتبخش، برانگیختگی جنسی یا بهطور مثبت با تمایل به شریک جنسی مرتبط بود یا هیچ تأثیری نداشت. در نهایت، این یافتهها اهمیت برنامههای درمانی شخصیسازیشده برای بیماران مبتلا به SIAD را نشان میدهند. درمانهای مبتنی بر ذهنآگاهی یا درمانهای شناختی-رفتاری میتوانند گزینههای خوبی برای این افراد باشند تا سلامت جنسی خود را بهبود بخشند.