Karin S. Coyne PhD, MPH; Brooke M. Currie MPH; Christine L. Thompson BS; and Ted M. Smith PhD

ONLINE: February 9, 2015 – The Journal of Sexual Medicine

DOI: 10.1111/jsm.12838

مقدمه

از آنجا که بیماری پیرونی )PD( )نوعی بیماری اکتسابی آلت تناسلی مردانه می‌باشد که موجب انحراف و کوتاهی آن می گردد) می تواند به مشکلات روانشناخی و آشفتگی شدید در مردان منجر شود، اندازه گیری نتیجه گزارش بیمار )PRO( که شامل نقطه نظر و دیدگاه های بیمار است ضروت دارد. بنابراین این ابزار بایستی منطبق بر توصیه های استانداردهای کارآزمایی های بالینی در ناکارآمدی جنسی در مردان باشد.

پرسشنامه بیماری پیرونی )PDQ( یک نتیجه گزارش بیمار است که توسط خود او اجرا می شود و پیامد های روانی-جنسی و نتایج درمان PD را اندازه گیری می نماید. PDQ برای مردانی که طی سه ماه گذشته دخول واژنی داشته اند طراحی شده است. این سشنامه شامل سه زیرمقیاس است:

1. علائم روانشناختی و جسمی (6 آیتم، بر اساس نزدیک ترین تجربه جنسی بیمار)
2. شدت علائم پیرونی (6 آیتم، بر اساس نزدیک ترین تجربه جنسی بیمار)
3. درد آلتی (3 آیتم)

هدف

این مطالعه به بررسی پاسخ گویی PDQ پرداخت. محققان پاسخ گویی را این گونه تعریف کردند:

«میزانی که ابزار به درستی تغییر در شرایط بیمار را نشان می دهد – به عبارتی، پاسخ گویی توانایی یک ابزار در تمایز بین بیمارانی که وضعیت سلامتی آن ها بهبود یافته و بیمارانی که بهبودی نداشته اند می باشد.»

بدون پاسخ دهی مناسب، PRO ممکن است به درستی معناداری آماری و بالینی را نشان ندهد.

روش

دو کارآزمایی کلاژناز کلستریدیوم هیستولیتیکوم در مردان مبتلا به PD به کار رفت (کارآزمایی 1 و 2). طول هر کارآزمایی 52 هفته و چند مرکزی، دوسرکور، تصادفی و کنترل شده با دارونما بود.

این کارآزمایی در طرح همسان و شامل مردان مبتلا به PD همراه با انحنای آلتی 30-90 درجه بود. شرکت کنندگان 0.58 میلی گرم کلاژناز کلستریدیوم هیستولیتیکوم یا دارونما دریافت کردند.

در خط پایه و نقاط پیگیری 24 تا 52 هفته، مردان PDQ و مقیاس جهانی PD )GAPD( را تکمیل کردند.

نتایج

برای مطالعه اول، داده ها برای 303 مرد در خط پایه، 284 مرد در هفته 24 و 267 مرد در هفته 52 در دسترس یود. داده های آنالیز شده برای مطاعه دوم شامل 309 مرد در خط پایه، 288 مرد در هفته 24 و 270 مرد در هفته 52 بود.

میانگین سنی برای مردان در مطالعه 1، 58.0 ± 8.5 سال و برای مطالعه شماره دو 57.4 ± 8.4 سال بود. در هر دو مطالعه، بیش از 90 درصد مردان سفیدپوست بودند. حدود نیمی از آنان تحت درمان ناکارآمدی نعوظ )ED( قرار گرفته بودند.

زمان متوسط تشخیص PD مردان گروه مطالعاتی اول 4.3 ± 4.8 سال و در مردان گروه مطالعاتی دوم 3.8 ± 3.5 سال بود.

در گروه مطالعاتی اول، 53.1% از مردان پریشانی متوسط و 30.7% از مردان پریشانی شدید را در مورد ابتلا به PD احساس کردند. در گروه مطالعاتی دوم، این ارقام به ترتیب 45.3% و 32.7% بودند.

میانگین تغییر نمرات PDQ از خط پایه تا هفته 52 بین -1.5 در گروه مطالعاتی دوم تا -4.6 در گروه مطالعاتی اول قرار داشت. خرده مقیاس های PDQ به تغییر از خط پایه تا هفته 52 پاسخ گو بودند.

در مطالعه شماره 1:

• اندازه های اثر در مورد خرده مقیاس علائم روانشناختی و جسمی و خرده مقیاس شدت علائم پیرونی بین متوسط تا شدید بودند.
• اندازه اثر برای خرده مقیاس درد آلتی برای مردانی که در خط پایه درد آلتی را گزارش داده بودند «کاملاً بالا» بود.

در مطالعه شماره 2:

• اندازه های اثر در مورد علائم روانشناختی و جسمی و خرده مقیاس شدت علائم متوسط بودند.
• سایر اثر در مورد خرده مقیاس درد آلتی برای مردانی که در خط پایه درد آلتی را گزارش داده بودند بالا بود.

علائم روانشناختی و جسمی و خرده مقیاس های شدت علائم به طور معناداری میزان بهبود بیمار از GAPD و شدت انحنای آلتی در هفته های 24 و 52 را از هم متمایز می کند.

بحث

PDQ نسبت به تغییر مربوط به درمان در مردان مبتلا به PD بسیار پاسخگو است. داده هایی که اثبات می کند که PDQ «به تغییر در شدت علائم روانشناختی و جسمی درک شده توسط بیمار، شدن علائم و درد آلتی حساس است.»

محققان اضافه کردند که PDQ می تواند «سطوح تغییرات در سنجش جهانی بیمار و انحنای آلتی تمایز قائل شود –هر دو نتایج به PD مربوط هستند.»

برای خرده مقیاس درد آلتی، بیشترین پاسخ دهی در مورد مردان مبتلا به درد آلتی در خط پایه به کار رفت. محققان می گویند از آن جا که تنها اقلیت بیماران PD درد را تجربه می کنند، این نتایج دور از انتظار نبود. هم چنین، درد مربوط به PD عموماً خودبخود کاهش می یافت. محققان باید برای آینده این نکته را در نظر بگیرند.

این  واقعیت که طیفی از آنالیزهای مختلف با نتایج مشابه به کار رفته اند «این اطمینان را می دهد که تغییرات نمره مشاهده شده معتبر و معنادارند.»

محققان نتیجه گرفتند: «در مجموع، یافته های این نتایج نشان می دهد که  PDQ  نسبت به تغییر در مردان مبتلا به PD بسیار پاسخ گو است و در هنگام ارزیاب درمان ­های PD می تواند نقطه پایانی مفید و مؤثری در شرایط بالینی و تحقیقات بالینی باشد.»

مترجمین: فهیمه موسوی پور. دکتر حسین شاره