هیچ قانون رسمی در مورد طول مدت زمان رابطه جنسی وجود ندارد. طول رابطه جنسی برای هر زوج متفاوت است و می تواند به عوامل بسیاری وابسته باشد. این عوامل عبارتند از:

• الویت های زوجین. برخی زوجین می خواهند رابطه جنسی سریع باشد. دیگران دوست دارند روند کندتری داشته باشد.
• شرایط زوجین. والدین جوان پر مشغله ممکن است وقتی زمان دارند برخورد های جنسی کوتاهی داشته باشند. زوجینی که آخر هفته ها استراحت می کنند ممکن است تمام طول روز را در تختخواب سپری کنند.
• سن و سلامتی. با بالا رفتن سن، آن ها گاهاً به زمان بیشتری برای برانگیختگی جنسی و رسیدن به ارگاسم نیاز دارند.
• تعریف آن ها از «رابطه جنسی.» اگر زوجین رابطه جنسی را زمانی که صرف مقاربت آلتی- واژنی می شود تعریف کنند، ممکن است رابطه جنسی تنها چند دقیقه به طول بیانجامد. اما اگر پیش نوازش و سایر فعالیت های جنسی (ماساژ، رابطه جنسی دهانی و غیره) انجام شود، زمان بیشتری صرف می شود.

به طور علمی، طول مدت رابطه جنسی اغلب با زمان نهفتگی انزال داخل واژنی (IELT) ارتباط دارد. این اندازه گیری از زمان ورود آلت به واژن آغاز و هنگام انزال مرد خاتمه می یابد.

در سال 2005، مطالعه ای بر روی 500 زوج در 5 کشور مختلف دریافت که متوسط IELT 4/5 دقیقه است. اما این مطالعه دخول دو غیر هم جنس را به عنوان تعریف رابطه جنسی در نظر گرفت.

برای برخی زوجین، طول مدت رابطه جنسی یک انتخاب نیست. مردان مبتلا به انزال زودرس زودتر از آن چه تمایل دارند به پایان رابطه جنسی می رسند. مردان مبتلا به انزال تأخیری زمان بیشتری را صرف می کنند تا به اوج لذت جنسی برسند یا ممکن است اصلاً به ارگاسم نرسند. در این حالت ها، گفت و گو با یک پزشک یا درمانگر جنسی با صلاحیت می تواند به مردان  و شرکای جنسی آن ها کمک کند.

 

مترجمین: فهیمه موسوی پور. دکتر حسین شاره