زمان برقراری رابطه ی جنسی پس از سقط جنین، به خود فرد بستگی دارد. پزشک زنان می تواند با توجه به وضعیت جسمانی زن، بهترین توصیه ها را ارائه دهد. به طور کلی، زن و شوهر وقتی می توانند رابطه ی جنسی را ادامه دهند که این آمادگی را در خود احساس نمایند اما این الگوی زمانی برای همه ی زوج ها، مشابه و یکسان نیست.

از بُعد فیزیولوژیکی نظر بسیاری از پزشکان بر این است که رابطه ی جنسی را بایستی تا زمان قطع خونریزی ناشی از سقط، و گذراندن حداقل یک دوره ی قاعدگی به تعویق انداخت. عده ای نیز معتقدند که زوجین بایستی حداقل تا 6 هفته صبر کنند به ویژه اگر مدت زمان حاملگی طولانی  و یا سقط جنین به سختی و با مشکلاتی همراه بوده باشد.

پس از سقط جنین، رحم و گردن رحم، تا حدودی باز می شود که همین مسئله باعث می شود که آسیب پذیری این عضو در برابر عفونت افزایش یابد. از این رو به زنان توصیه می شود به مدت دو هفته از وارد نمودن هر چیزی ( مثل تامپون) به داخل مهبل خودداری نمایند. هم چنین این بدین معناست که زوجین بایستی به همین میزان تا داشتن آمیزش جنسی صبر نمایند.

عده ای از زنان بایستی در صورت نیاز تا دفع همه ی بافت های حاملگی/جنینی صبر کنند. ممکن است این بافت ها طی چندین هفته خود به خود از بین برود. پزشک می تواند با تجویز دارو به تسریع روند دفع کمک نماید. عمل جراحی برداشتن بافت نیز گزینه ی دیگری است.

همچنين پیشنهاد می شود آزمایش لگنی پیش از برقراری رابطه ی جنسی انجام پذیرد. زوجین در صورت عدم تمایل به بچه دار شدن بایستی روش های پیشگیری از بارداری را به کار برند.

از لحاظ احساسی و هیجانی، کنار آمدن با مسئله سقط زمان بر است. طبیعی است که زوجین بعد از آن اندوهگین شوند. ممکن است افسردگی، ضعف و اضطراب بر میزان میل و برانگیختگی جنسی اثرگذار باشد. درک و حمایت شریک جنسی در طول این مدت ضروری است. باز گذاشتن راه های ارتباطی و صادق بودن درباره ی هر گونه ترس و نگرانی نیز اهمیت شایانی دارد.

زوجین نباید در صورت نیاز به مشاوره، لحظه ای تامل کنند. پزشكان، مشاوران، روانشناسان و ساير ارائه دهندگان خدمات مراقبت های بهداشتی، می توانند آن ها را به درمانگرانی که در حوزه ی مسايل جنسي تخصص دارند ارجاع دهند.