اغلب، رابطه جنسی دهانی را مسبب افزایش نوع خاصی از سرطان های سر و گردن ناشی از ویروس پاپیلومای تناسلی انسانی (HPV)  می دانند. با وجود این، پژوهش منتشر شده در مجله پزشکی جنسی نشان می دهد که احتمالا هنوز ناگفته های بسیاری در این زمینه وجود دارد.

دکتر Sarah E. Rosenquist _ روانشناس بهداشت جنسی و تناسلی_ برای روشن نمودن موضوع و کمک به متخصصین جهت انتقال اطلاعات به روز و صحیح به بیماران شان، به بررسی پژوهش های پیشین پرداخته است.

طبق نظر وی، از سال 1975 به بعد با کاهش کلی سرطان های سر و گردن رو به رو هستیم. با وجود این، شمار سرطان های سر و گردن ناشی ازHPV در افراد جوان رشد داشته است. فرض بر این است که احتمالا این افزایش کم ولی قابل توجه به این دلیل است که افراد بیشتری رابطه جنسی دهانی دارند. گرچه این توضیح، احتمالا بسیار ساده انگارانه است.

HPV به حدود 70-100 نوع ویروس اطلاق می شود. شماری از آن ها بی ضرر و شماری دیگر بیماری زا هستند. حدود 15 نوع که به آن ها پرخطر نیز می گویند، عامل سرطان هستند.

اغلب، HPV را ناشی از عفونت مقاربتی (قابل انتقال از راه جنسی) می دانند اما همیشه اینطور نیست. دکتر Rosenquist اشاره می کند که حتی در دهان نوزادان تازه متولد شده نیز ممکن است انواعی از HPV یافت شود. در اکثر مواقع، عفونت های HPV به خودی خود برطرف می شود. اما برای بعضی از افراد، به دلیل ضعف دستگاه ایمنی این عفونت ها هم چنان ادامه می یابد. مقاومت و استمرار یکی از فاکتورهای کلیدی در شکل گیری بیماری های مرتبط با HPV می باشد.

مقاومت و استمرار عفونت با ضعف دستگاه ایمنی ارتباط دارد. افراد مبتلا به AIDS یا HIV و دریافت کنندگان پیوند اعضا که داروهای مهار کننده ی دستگاه ایمنی را مصرف می کنند، از گروه های در معرض خطر هستند. فردی که شرکای جنسی متعددی داشته است( یا شریک جنسی وی با افراد زیادی رابطه جنسی داشته است) ممکن است دچار ضعف دستگاه ایمنی شود که فرایند ابتلا به HPV  را تسریع می کند. استرس، مصرف بلند مدت ماری جوانا، سیگار و مصرف بیش از حد الکل نیز بر سیستم ایمنی بدن تاثیرات مخربی دارند.

دکتر Rosenquist توضیح می دهد که مقاومت و دوام عفونت در بین زوجین نیز اهمیت دارد. اگر یکی از زوجین عفونت HPV مقاوم داشته باشد، احتمال شروع آن در دیگری نیز وجود دارد.

دکتر Rosenquist اشاره می کند که رابطه جنسی دهانی در سراسر جهان متداول است. بررسی سال 2002 توسط مراکز امریکایی کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) نشان داد که در میان بیش از 12 هزار شرکت کننده، 90% از مردان امریکایی و 88% از زنان امریکایی با جنس مخالف خود رابطه جنسی دهانی برقرار نموده اند. مطالعات مشابه در فرهنگ های دیگر نتایج مشابهی را در پی داشت. اما شیوع سرطان های سر و گردن به این میزان بالا نبود. دکترRosenquist می نویسد: «باید توجه داشت با افزایش سطح پایه یک رفتار، ارتباط بین آن رفتار و نتایج بسیار ناچیز همراه با آن تقریبا بی معنا تلقی می شود».

وی اضافه می کند که HPV در میان تک همسر ها جای نگرانی ندارد البته تا جایی که آن ها هم چنان تک همسر باقی مانده و در شریک جنسی آن ها ضعف دستگاه ایمنی مشاهده نشودد. وی می نویسد: « بزرگسالانی که از لحاظ جنسی فعال هستند با احتمال بیشتری از سبک زندگی سالم برخوردارند که همین باعث تقویت عملکرد سیستم ایمنی به همراه چکاپ های پزشکی منظم می شود که به تشخیص و درمان زودهنگام کمک می کند.» با وجود این، افرادی که هنوز از لحاظ جنسی فعال نشده اند نیز بایستی در زمینه HPV و نحوه انتقال آن آموزش هایی را دریافت کنند.

مترجمین: فهیمه موسوی، دکتر حسین شاره

Resources

The Journal of Sexual Medicine

Rosenquist, Sara E., PhD, ABPP
“Is Oral Sex Really a Dangerous Carcinogen? Let’s Take a Closer Look”
(Full-text. First published online: March 16, 2012)